ตัวฉัน คนอย่างตัวฉัน ใครจะมาสนใจ
คนสวยคนที่ดีพร้อม เขาก็มองข้ามไป
เพราะฉันมันเป็นคน แบบปอนปอนทั่วไป
ไม่เห็นจะมีดีที่ใด ปล่อยชีวิตไปวันๆ
ได้แต่ฝันจะมีใครอยู่ข้างเคียง
ยามเหงา ได้แต่ทนเอา เราเกิดเป็นผู้ชาย
เจียมไว้ ได้แต่เจียมหัวใจ ได้แต่คอยสักวัน
และแล้วมาเจอคน แบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจ
ไปไหน ก็ไปกัน ต่างก็รู้ในใจกัน เรามั่นใจ
Thank god ที่เรามีเธอ เมื่อก่อนแทบจะหลงทาง
วันนี้เราไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่เธอเดินเข้ามา
เติมเต็มให้กับหัวใจ ที่ไม่เคยมีใครมอง
เกือบจะยอมแพ้แล้วเรา จนได้เธอมาครอบครอง
เธอไม่เคยสน ว่าคนจะพูดกันแบบไหน
ไม่เคยสนว่าเราจะมีเท่าไร
แต่เธอเห็นในความดี ที่เราไม่คิดว่ามีให้ใคร
บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน
เราหนาว เราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น
เพราะเรารู้ว่าเราเป็น แบบปอนปอนเหมือนกัน
มีร่มเพียงคันเดียวก็พอ
เท่านั้นก็พอใจ หากลมฝนจะแรงไป เราไม่กลัว
ไม่เคยกลัวแม้พายุร้าย ฝ่าฝนไปแม้วันสุดท้าย
มีปัญหาเราก็ช่วยคลาย ไม่ต้องคิดมากมันไม่มากมาย
เหมือนกับเศษฝุ่น ที่มันเข้าตา เหมือนกับหมอกควันที่เคยชินชา
ถ้าเธอหนาวเธอก็บอกมา เราจะกอดเธอไว้จนวันหมดฟ้า
ฟ้าหลังฝนวันที่เจิดจ้า เราจะเดินไปสู่วันข้างหน้า เพราะว่า
เธอไม่เคยสน ว่าคนจะพูดกันแบบไหน
ไม่เคยสนว่าเราจะมีเท่าไร
แต่เธอเห็นในความดี ที่เราไม่คิดว่ามีให้ใคร
และแล้ว มาเจอคน แบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจ ไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกัน เรามั่นใจ
ไปไหนก็ไปกันต่างก็รู้ในใจ อย่างนี้ อย่างนี้
บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน
เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น
บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน
เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น
บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน
เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น